Zuid-Afrikaans christen-filosoof (4 april 1899 - 16 mei 1993).
Opgeleid in Potchefstroom kwam Stoker in 1922 naar Europa om zijn wijsgerige studies te voltooien. In 1924 promoveerde hij in Duitsland bij M. Scheler op het proefschrift
Das Gewissen. In Nederland maakte hij kennis met de ontluikende
reformatorische wijsbegeerte, waarover hij in 1933 zijn
Die nuwere wysbegeerte aan die Vrije Universiteit schreef.
Hoewel geen directe leerling van
Vollenhoven, Dirk Hendrik Theodoor en
Dooyeweerd, Herman werd hij gegrepen door deze filosofie, die hij in Zuid-Afrika op zelfstandige wijze verder ontwikkelde. Stoker verschilde op onderdelen van Dooyeweerd en Vollenhoven, hanteerde tevens een eigen terminologie, maar bleef het sys-teem van de reformatorische wijsbegeerte trouw. Van 1925 tot 1964 was hij hoogleraar in de wijsbegeerte aan het University College van Potchefstroom. Hij leverde ideologische bouwstenen voor de apartheidspolitiek. Door zijn colleges en lezingen (onder andere via de radio) verwierf hij aanzienlijke invloed in Zuid-Afrika, vooral in academische kring.
Auteur: R. Kuiper uit: G. Harinck e.a. (red.),
Christelijke Encyclopedie (Kampen 2005)